اواخر سال 1402 گزارش یک درگیری خونین به پلیس اعلام شد. پس از حضور مأموران در محل نزاع مشخص شد مرد جوانی با ضربه چاقو به گردنش کشته شده است.

به گزارش ایران، با اعزام پلیس به محل و آغاز تحقیقات، متهم که در همان محل بود دستگیر شد و تحت بازجویی قرار گرفت.

وی با پذیرش اتهامش مدعی شد: مقتول و دوستش می خواستند تلفن همراهم را سرقت کنند و وقتی مقاومت کردم، مقتول با قمه به من ضربه زد من هم در دفاع از خودم با چاقو او را زدم.

با تکمیل تحقیقات پرونده برای رسیدگی به شعبه 5 دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.

در ابتدای این جلسه اولیای دم درخواست قصاص کردند. پس از آن پدر مقتول به جایگاه رفت و گفت: من در جریان درگیری اولیه پسرم و متهم نبودم. اما وقتی رسیدم دیدم پسرم و متهم یکبار باهم درگیر شده و آن ها را جدا کرده بودند. بعد ما در حال صحبت با شوهر خواهر متهم بودیم که او به یکباره از پشت ضربه ای به گردن پسرم زد و بابک روی زمین افتاد. بلافاصله پسرم را به بیمارستان رساندیم اما او فوت کرد. من حاضر به گذشت نیستم و متهم باید قصاص شود.

سپس متهم به جایگاه رفت و گفت: روز حادثه مشروب و حشیش مصرف کرده بودم تازه چند روزی از ازدواجم گذشته بود. نزدیک خانه مان با شهاب که یکی از بچه محل هایم بود ایستاده بودیم که او ناگهان تلفنم را از دستم کشید هرچه اصرار کردم گوشی را پس بده توجهی نکرد. از آنجا که عکس ها و فیلم های خصوصی من و همسرم در مراسم عروسی مان داخل گوشی بود عصبی و با او درگیر شدم تا اینکه بابک خودش را وسط انداخت من به او گفتم تو دخالت نکن من با تو دعوا ندارم اما او با قمه به من حمله کرد و دو ضربه به کتف و پایم زد و من هم برای دفاع از خودم با چاقو ضربه ای به گردنش زدم.

در این لحظه پدر مقتول به نشانه اعتراض گفت: متهم واقعیت را نمی گوید. من و پسرم داشتیم با شوهرخواهر متهم حرف می زدیم و از او می خواستیم تا با او صحبت کند و دست از عربده کشی و فحاشی بردارد که او بدون مقدمه از پشت با چاقو پسرم را زد.

با پایان رسیدگی به این پرونده قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.